บทที่ 45 ชีวิตแลกชีวิต

“ป๊ะป๋า!!!!”

ทันทีที่รถจอดลูกชายคนเก่งที่เดินจูงมือเดินออกมากับคุณตาก็ร้องตะโกนวิ่งมากอดพ่อ กอดหอมกันยกใหญ่ทำเหมือนไม่ได้เจอกันเป็นปี ๆ

“สวัสดีค่ะพ่อ” ฉันขยี้หัวลูกอย่างเอ็นดูและเดินเข้าไปสวมกอดพ่อ

“คิดถึงพ่อจัง!” อ้อมกอดอุ่น ๆ ของพ่อมันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยเสมอ

ส่วนเรื่องชื่อทุกคนก็เรี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ