บทที่ 7 ทำตัวแปลก ๆ NC (2)

“อ่า ~~” มือสากสองข้างล้วงเข้ามาใต้เสื้อนักเรียนบีบเคล้นสองเต้าผ่านบราเซียร์ที่ฉันใส่อยู่อย่างเมามัน

พร้อมกับเอวหนาที่เริ่มขยับถี่รัวขึ้นเรื่อย ๆ

“ฮื่อ! อ๊ะ” ฉันเผลอครางอีกครั้งเมื่อปลายนิ้วโป้งเลื่อนลงมาเขี่ยขยี้ติ่งเกสรพร้อมกับสับเอวสอบถาโถมเข้าใส่ร่องแคบอย่างไม่ถนอม

จะบอกว่าเจ็บก็ไม่ใช่มันจุกท้องน้อยมากกว่า ทุกครั้งที่เขากระแทกแก่นกายแรง ๆ เน้น ๆ มันเข้าลึกมากมากจนมันจุก ไหนจะปลายนิ้วร้ายที่ยังคงเขี่ยขยี้ไม่ลดละมันเสียวตรงนั้น

มันอึดอัดเหมือนตัวจะระเบิด แล้วยิ่งทรมานเป็นเท่าตัวเมื่อต้องห้ามตัวเองไม่ให้ครางเสียงน่าเกลียดออกไป

“อ่า ~~”

“ซี้ด ~~”

พั่บ ปัก ปัก

ยิ่งเขาออกแรงเอวสอบกระแทกแรงเท่าไรตัวฉันมันก็ยิ่งเหมือนจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ มันร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ยิ่งปลายนิ้วร้ายสอดล้วงเข้ามาใต้บราเซียร์บีบบี้เขี่ยขยี้ยอดถันจนมันแข็งเป็นไต มันยิ่งเพิ่มความเสียวใจแทบขาด

ฉันทำได้เพียงแอ่นก้นรับแก่นกายเวลาเขาสับสะโพกถาโถมเข้าใส่ร่องแคบ

“อ่า ~~”

พรึบ!!

เขาจับตัวฉันพลิกหันหน้าไปสบตาคู่เย็นชาของเขา

“อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้น!” น้ำเสียงเรียบนิ่งพูดขึ้นพร้อมโน้มหน้าเข้ามาประกบปากจูบ

มือสากจับขาฉันยกขึ้นข้างหนึ่ง มืออีกข้างจับแก่นกายสอดใส่เข้ามาในตัวฉันอีกครั้ง

พั่บ พั่บ พั่บ

จ๊วบ!!

ลิ้นเปียกแฉะจูบอย่างมูมมาม น้ำลายเหนียวเลอะเปรอะเปื้อนไปทั่วริมฝีปาก ซอกคอ ซอกหู มือสองข้างถูกจับรวบเข้าหากันชูขึ้นไว้เหนือหัว

พร้อมเด้งสะโพกกระแทกเข้าหว่างขาฉันแรง ๆ รัว ๆ ตอนนี้ขาฉันมันสั่นแทบไม่มีแรงจะยืน

พรึบ!!

มือสากช้อนก้นอุ้มกระเตงอัดตัวฉันหลังติดผนัง พร้อมมือสองข้างที่เป็นอิสระและคล้องคอเขาอย่างอัตโนมัติ

ปัก ปัก ปัก

เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นตามหน้าไรผม จนเปียกโชกไปทั้งตัว แต่เขากลับไม่มีท่าทีว่าจะเหนื่อยกลับสวนกระแทกเอวรัว ๆ ถี่แรงขึ้นเรื่อย ๆ

ร่างกายฉันมันเกร็งไปหมดทุกส่วน จนเผลอจิกดึงผมเขาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้

“อึก อึก อ่า ~~”

เขาเปล่งเสียงคำรามในลำคอพร้อมสับเอวสอบกระแทกเน้น ๆ สามสี่ที ร่างกายฉันวันนี้มันกลับตอบสนองเขาเป็นอย่างดี มันสั่นกระตุกแรงถี่ ๆ พร้อมปลดปล่อยความรู้สึกบางอย่างออกไป

“อ่า ~~”

“เสียวไหม?” น้ำเสียงแหบพร่าของเขา ปลายนิ้วเรียวเขี่ยที่ริมฝีปากฉันเบา ๆ มันรู้สึกถึงความอุ่นร้อนที่ถูกปลดปล่อยเข้ามาในตัว ทำให้ฉันไม่กล้ามองหน้าสบตาได้แต่ก้มหน้าด้วยความอาย

“ฮึ...” เขาแสยะยิ้มมุมปาก พร้อมมอบจูบที่แสนหวานให้กับฉัน แต่ความรู้สึกมันกลับไม่เป็นแบบนั้นฉันเองก็บอกไม่ถูก

“ฉันไม่ได้ป้องกันรู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง!” เสียงเรียบใบหน้านิ่งเฉยนั่นแหละคือคุณเขา

“......” ฉันได้แต่พยักหน้าและเข้าใจความหมายที่เขาพูด

“รู้ก็ดีแล้วจะได้ไม่มีอะไรพลาดอีก!” ยิ่งเขาพูดแบบนี้ฉันก็ยิ่งรู้สึกผิดเพราะตอนนั้นฉันยังเด็กไม่รู้จักป้องกันด้วยซ้ำ

ฉันไม่พูดอะไรใส่เสื้อผ้าสำรวจตัวเอง ตอนนี้ฉันไม่กล้ามองหน้าคุณเขาด้วยซ้ำ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้มันน่าอายที่สุด!

“แล้วอย่าให้ฉันเห็นว่าเธออยู่กับมัน ตราบใดที่ฉันยังไม่เบื่อเธอ! จำไว้!” คำพูดและแววตาของคุณเขามันดุดัน ทรงพลังและน่ากลัวมาก

“......” ฉันได้แต่ยืนนิ่งเพราะฉันไม่รู้ว่าคุณเขาหมายถึงใคร?

“จะไปไหนก็ไป!” คุณเขาพูดอย่างเอือมระอาก่อนหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

“งะ...งั้นหนูไปก่อนนะคะ” ฉันสำรวจตัวเองอีกครั้งแล้วรีบเดินออกจากตรงนั้นทันทีเพราะดูท่าแล้ววันนี้คุณเขาจะอารมณ์ไม่ดีเท่าไร

“อ้าว”

“แนนนี่...ยังไม่กลับอีกเหรอ?”

“แล้วเห็นไอ้ปืนไหม...เบบี๋ถามหา หายไปไหนของมัน!” เป็นคุณกันต์ที่เดินออกมาจากในบ้านแล้วเจอฉันพอดี

“......” ฉันถึงกับเลิ่กลั่กรีบเอาผมมาปิดต้นคอ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ที่น่าอายเมื่อตะกี้ที่ฉันกับคุณปืน...

“เฮ้อ...เข้าใจแล้ว แล้วจะกลับยังไงเดี๋ยวฉันไปส่งดีกว่ามันมืดแล้ว” คุณกันต์เขาดูอบอุ่นและอ่อนโยนกว่าคุณปืนเอามาก ไม่แปลกใจเลยที่เบบี๋รักคุณเขามาก

“ไม่เป็นไรค่ะ แนนกลับเองได้” ฉันพูดยิ้ม ๆ ใครจะไปกล้ารบกวนคุณเขาญาติก็ไม่ใช่

“เดี๋ยวฉันไปส่งเอง!” แต่ไม่ทันที่ฉันจะก้าวขาเดินเสียงคุณปืนก็ดังขึ้น

“ไม่เป็นไรค่ะหนูกลับเองได้” ฉันรีบเดินออกมาทันที

“ไหนว่าอยากเจอน้องพาร์ท!” แต่ต้องหยุดเดินเมื่อได้ยินชื่อน้องพาร์ท!

“จริงเหรอคะ คุณจะให้หนูเจอน้องพาร์ทเหรอ?” ฉันหันหลังกลับไปยิ้มให้คุณเขาทันที

“......” แต่คุณเขากลับทำหน้านิ่ง เงียบไม่พูดอะไร

“งั้นกูกลับก่อนแล้วกัน พอดีลูกกูไม่สบาย ไว้พรุ่งนี้กูจะมาหาเบบี๋แต่เช้า” คุณเขาพูดกับคุณกันต์

“อะแฮ่ม! ซิปอะรูดซิปด้วย!” ฉันได้ยินคุณกันต์พูดแบบนั้นแล้วมันยิ่งน่าอายเข้าไปใหญ่ มันทำตัวไม่ถูกมันน่าอายที่สุด

“เสือก!” คุณเขาพูดเสียงเรียบแล้วเดินไปที่รถทันที แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะยังไงเขาก็พี่น้องกันฉันทำอะไรไม่ได้อยู่แล้ว เรื่องน้องพาร์ทสำคัญกว่า

“น้องพาร์ทไม่สบายงั้นเหรอ” ฉันบ่นพึมพำ แล้วรีบวิ่งตามคุณเขาไปขึ้นรถ

“สวัสดีค่ะพี่เทเลอร์” ฉันยิ้มทักทายพี่เทเลอร์เหมือนทุก ๆ ครั้ง

“ครับ” พี่เทเลอร์ยิ้มให้ฉัน เจ้านายกับลูกน้องต่างกันลิบลับ

“จะคุยอีกนานไหม?” แต่ต้องหุบยิ้มเมื่อเสียงดุ ๆ ของคุณเขาดังขึ้น

“......” ฉันเงียบแล้วเดินอ้อมไปอีกฝั่ง

“มานั่งนี่!” แต่ไม่ทันจะเปิดประตูรถคุณเขาก็บอกให้ฉันไปนั่งข้าง ๆ เขา ก็ปกติฉันนั่งข้างคนขับนิ

“อย่าให้ต้องพูดซ้ำ!” คุณเขาพูดเสียงต่ำเมื่อเห็นว่าฉันยืนนิ่ง

“ค่ะ!” ฉันรีบขึ้นรถทันทีเพราะอยากเจอน้องพาร์ทเต็มทีแล้ว! แต่วันนี้คุณเขาทำตัวแปลก ๆ มีอะไรหรือเปล่านะ