บทที่ 12 เจ็บช้ำ

บทที่  12 เจ็บช้ำ

เช้าของอีกวันพิมารารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เธอค่อยๆ ขยับร่างกายอันบอบซ้ำของเธอให้ลุกขึ้นได้เพื่อที่จะไปส่งงานอาจารย์เพราะคงลาหยุดไม่ได้

“โอ๊ย!” เพียงแค่เท้าแตะพื้นความเจ็บมันก็วิ่งแล่นไปทั้งร่างกาย ร่างกายของพิมาราบอบซ้ำจากการโดนชายหนุ่มรังแกเมื่อคืน หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นอย่าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ