บทที่ 140 140

“ได้สิ ได้อยู่แล้วค่ะ” ส้มบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือนิดๆ ไม่คิดว่าชีวิตนี้จะมีใครสักคนพูดแบบนี้กับเธอ มันทำให้รู้สึกว่าตัวเองก็พอจะมีค่าอยู่บ้าง

“รู้อะไรไหมครับ เมื่อคืนคุณเองยอดเยี่ยมมากๆ” เมสันเอ่ยชมจากใจ

“งั้นเรามาทำกันอีกรอบไหมคะ” ส้มเอ่ยชวนอย่างเขินๆ

“หากคุณไม่รีบไปไหน ทั้งวันก็ยังได้ครับ” เมส...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ