บทที่ 16 บทที่ 16

ร่างบางที่ขดตัวนอนซุกอยู่ใต้ผ้าห่มผืนเดียวกับเจ้าของคฤหาสน์ ค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นในตอนเช้าตรู่ตามความเคยชิน ทว่าเช้านี้เธอกลับไม่ได้รู้สึกสดชื่นเหมือนเช่นเคย อาการปวดเมื่อยอ่อนเพลียแล่นเข้ามาจู่โจมทันทีที่ขยับตัว โดยเฉพาะบางส่วนของร่างกายซึ่งรู้สึกมากกว่าส่วนไหนๆ

กลิ่นจันทร์เอียงหน้าไปหาคนข้างๆ ที...