บทที่ 180

อมีเลีย

ฉันคุกเข่าลงหน้าป้ายหลุมศพของคุณปู่วิลเลียม ใช้นิ้วมือปัดฝุ่นบางๆ ออกอย่างแผ่วเบา วันนี้สุสานช่างเงียบสงบ อาบไล้ด้วยแสงยามบ่ายอ่อนๆ ที่ส่องลอดผ่านทิวต้นโอ๊ก ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ที่มาเยี่ยมแล้วความเศร้าโศกถาโถมเข้าใส่ แต่วันนี้ฉันกลับรู้สึกถึงความสงบอย่างน่าประหลาดที่เข้ามาแทนที่ในใจ

“หนูไม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ