168: ความล่าช้าคืออะไร?

“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณเป็นของผม” แจสเปอร์พูดพลางโน้มตัวมาข้างหน้า กางเกงของเขายังไม่ได้รูดซิป และฉันเห็นส่วนนั้นของมันตุบๆ อยู่ในกางเกงตอนที่เขาโน้มตัวมา “การที่มีคุณให้ผมได้เรียกว่าเป็นของตัวเอง” แจสเปอร์พูด ค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้จนกระทั่งเขาประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากของฉัน สูดลมหายใจเข้าตอนที่ทำ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ