บทที่ 101 กลับเชียงใหม่

“เล็กใจเย็น ๆ นะลูก น้องคงไม่ได้ไปไหนมั้ง ชมพูจะไปไหนได้ มีลูกเล็ก ๆ ยังงั้น ไปไหนก็ลำบาก”

“นั่นสิครับแม่ แต่ผมโทรหาชมพูไม่ติดเลย” ภารันย์เสียงสั่น หัวใจเขาเต้นแรง ห่วงเมียกับลูกสุดหัวใจ

ทุกคนต่างคอยนั่งจ้องเขา รอฟังว่าภารันย์จะพูดอะไร ทุกคนต่างตกใจที่เห็นภารันย์น้ำตาไหล

“แม่ครับ ผมรักชมพูกับลูกม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ