บทที่ 107 รักนะครับ

ภายในห้องซีซียู

“เป็นไงหมอยูน ได้ผลไหม”

“ไอ้เล็ก แกเล่นแม่กับพ่อแรงไปหรือเปล่าวะ”

“ก็ทุกคนรวมหัวกันแกล้งกันนี่หว่า”

“เท่าที่รู้ แกมันก็น่าโดนไหม” หมอยูนมองหน้าเพื่อน

“ก็ใช่ แต่คนสำนึกผิดแล้ว จะไม่ให้อภัยกันเลยเหรอ” คุณหมอพยักหน้า

“ต่อไปจะไม่มีวันให้ชมพูกับตะลันต์คลาดสายตาอีกแล้ว” ภารันย์มั่นหน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ