บทที่ 22 22

“อ๊าย!!!...” ปรายฟ้าผุดลุกขึ้นกรีดร้องเสียงดังเมื่อสายอสุนีบาตพาดผ่านเวิ้งฟ้าเสียงดังสนั่นราวจะพังครืนใส่หลังคาบ้านจนร่างบอบบางผลุนผลันลงจากเตียงวิ่งไปยังประตู หากทว่าในทันทีที่มือบางดึงบานไม้ให้เปิดออกกลับปะทะเข้ากับใครคนหนึ่งเต็มแรงใต้แสงตะเกียงในเงาฟ้าที่ยังแลบแปลบปลาบ

“ปราย...คุณจะไปไหน?” เสียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ