บทที่ 57 57

เสียงทักท้วงกลับมาผะแผ่วทำให้เขานึกได้ว่าร่างกายที่เริ่มขมวดเกร็งทำให้ลืมตัวรัดรึงร่างเล็กในอ้อมแขนหนาใหญ่เสียแนบแน่น ชายหนุ่มคลายอ้อมกอดออกเพียงน้อย เธอคงไม่รู้กระมังว่าคลื่นเสน่หาบนเรือนร่างอันเย้ายวนกำลังโจมตีทุกอณูประสาทรู้สึกของเขานับไม่รู้กี่ระลอก

“ทานยาแล้วเดี๋ยวไข้ก็คงลดลง หายไข้แล้วก็คงจะก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ