บทที่ 52 เหนื่อยใจ

“อาคะ” ฉันพูดเสียงงัวเงีย มือคว้าหาคนตัวโตที่นอนอยู่ข้าง ๆ แต่… อาไรเฟิลหายไปไหน?

“อาคะ” ร่างบางที่เปลือยเปล่ามีแค่ผ้าห่มผืนเดียว พันตัว ค่อย ๆ ลืมตาดันตัวลุกขึ้น มองหาตัวต้นเหตุที่ทำให้ตื่นสาย ก็เมื่อคืนอาเขาอ้างว่าคืนเข้าหอ กว่าจะได้นอนก็เช้า

“จะเที่ยงแล้วเหรอ เฮ้อ…” เห็นสภาพตัวเองแล้วถึงกับต้อง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ