บทที่ 7 เป็นห่วง

“พ่อจ๋า ฮื่อ…” วิ่งเข้าไปสวมกอดพ่อที่ยืนทำหน้าดุอยู่หน้าบ้านด้วยความดีใจ เมื่อเปิดประตูลงจากรถ พ่อกับแม่ก็ยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้ว

“มึงทำอะไรลูกกู” พ่อจ้องหน้าอาไรเฟิลและเดินเข้าไปหาอาไรเฟิลด้วยท่าทางเอาเรื่อง

“แม่จ๋า” ฉันได้แต่ร้องไห้สะอื้นโผเข้ากอดแม่

“ไม่ร้องนะเด็กดี ไว้ให้พ่อจัดการทุกอย่างให้” แ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ