บทที่ 9 ห้ามใส่เสื้อผ้า

แสงแดดส่องผ่านทะลุม่าน นิโคลัสกะพริบตาถี่ ๆ ให้เข้ากับแสง เขาหยัดกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง จากนั้นก็ปรายตามองคนร่างเล็ก ที่นอนหายใจอย่างสม่ำเสมอ อกอวบของเธอโผล่พ้นออกมาจากผ้าห่ม ยอดปทุมถันสีชมพูระเรื่อ เขามองก่อนจะลอบกลืนน้ำลาย

“บ้าอะไรวะเนี่ย” เขายกมือลูบหน้าตัวเองเบา ๆ เขาทำราวกับหลงใหลในตัวคนที่น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ