บทที่ 100 งอนง้อ 1

“ซือเยว่เจ้าจะคิดเช่นไรก็เรื่องของเจ้า แต่หากจะดีเจ้ากลับไปมองคันฉ่องดูตัวเองอีกครั้งเถิด เวลานี้ข้าต้องการพักผ่อนเพราะฉะนั้น เชิญ!”

“เจ้า!” นางมองเขาอย่างขัดใจ ก่อนจะฉีกยิ้มออกมาเหมือนจะไม่ยอมแพ้ ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างถือดีอีกทั้งมองเขาเหมือนเศษขยะไม่ควรค่าแก่การเจรจาอีกต่อไป

...