บทที่ 112 แยกทาง 1

“หลีกไป” อวี้เฟิ่งบอกเสียงเรียบ ดวงตาคมมองคนร่างโปร่งบางที่เขารู้ดีว่าภายในไม่ได้ผอมแห้งอย่างที่คิด อีกทั้งสวนนั้นมันใหญ่จนทำให้เขาลุกไม่ขึ้นเชียว แต่เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ใบหน้าและใบหูกลับแดงก่ำ ไม่นะ นี่เขากำลังคิดบ้าอะไรอยู่

“เจ้าไม่สบายหรือ ทำไมหน้าแดงจัง” เสวี่ยอู่เอ่ยถา...