บทที่ 31 พระชายา?ตี๋ฝูจิ้น 1

วันนี้เป็นวันที่เจ็ดที่จิวชงหยวนลืมตาตื่นจากการโครจรลมปราณมายาวนานถึงเจ็ดวัน หลายวันมานี้เขาไม่ได้รู้สึกหิวแต่อย่างใด พอหลังจากลืมตามากลับรู้สึกหิวจนแทบลมจับ ร่างโปร่งบางลุกขึ้นจากเตียงนอนของลู่เฟยที่ยึดไว้หลายวัน บิดกายอย่างเกียจคร้าน เหลือบตามองคนที่กำลังจ้องมองเขาอย่างไม่วางตา

“ลู่...