บทที่ 119 บทที่ 119.

ร่างบางที่กำลังเคลิ้มหลับต้องสะดุ้งสุดตัวและเกือบจะหวีดร้องออกมาเมื่อมีร่างหนาและแขนแข็งของใครคนหนึ่งมากอดรัดอย่างไม่ทันตั้งตัว

“พี่เองอ้อน พี่เอง” เสียงทุ้มที่ดังอยู่ในความมืดลมหายใจที่อุ่นร้อนเหนือหน้าผากมนทำให้อโนมาผ่อนร่างที่เกร็งลง แล้วรีบลุกขึ้นอย่างลนลานก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดไฟหัวเตียง

“พี่อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ