บทที่ 12 บทที่ 12.

“ใช่แก โลกกลมจริงๆ กลมมากๆ ด้วย”

ช่างเป็นเรื่องบังเอิญเหลือเกินที่เธอกับลูกสาวได้พบเจอกับบุคคลที่ไม่พึงประสงค์พร้อมๆ กัน

“ยังไงก็ช่วยดูๆ ให้หน่อยละกัน แค่นี้นะแก”

ว่าแล้วเธอก็วางสายแล้วยกมือเรียวลูบหน้าอย่างคนที่กำลังครุ่นคิด และแล้วภาพในอดีตที่อยากจะลืมก็ลอยเข้ามาอย่างไม่ได้รับเชิญ

หกปีก่อน

เสียงดนตรีกระหึ่มทั่วบริเวณบ้านหลังใหญ่ที่จะเรียกว่าเป็นคฤหาสน์ได้นั้นก็ไม่ผิดนัก สวนสวยถูกตกแต่งอย่างงดงามลงตัว ตอนนี้ประดับประดาด้วยไฟแฟนซีดวงเล็กๆ หลากสีส่องสว่างทั่วบริเวณบ้านหลังงามของไฮโซคนดัง

สาวน้อยร่างบางผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียน ใบหน้าสวยหวาน ประดับด้วยดวงตาสีน้ำตาลกลมโตหลังกรอบเลนน์สายตาที่ค่อนข้างหนานั้นนั่งตัวลีบอยู่บนโซฟามองบรรดาหนุ่มสาวที่กำลังเต้นรำ ดื่มกินกันอย่างเมามันด้วยความเบื่อหน่ายแกมหวาดหวั่น วันนี้เป็นวันที่ รัชชานนท์ เดชาวัชรา ชายหนุ่มซึ่งเธอกำลังคบหาอยู่เมื่อสองปีก่อนได้เรียนจบในมหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งและมีแผนการจะไปเรียนต่อต่างประเทศในเร็ววันนี้

“ไงอ้อนไม่สนุกเหรอครับ เบื่อรึเปล่า” ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลากุมมือบางของอโนมาไว้ในอุ้งมือหนาของตนเองอย่างเห็นใจเพราะรู้ว่าเธอไม่ชอบงานแบบนี้นัก

รัชชานนท์ บุตรชายคนสุดท้องของ ตระกูลเดชาวัชรา ผู้มั่งคั่งด้วยกิจการมากมาย เขามีรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าขาวใสด้วยความเอาใจใส่ของเจ้าตัวประกอบด้วยดวงตาคมใหญ่ จมูกโด่งสวย ริมฝีปากสีสดอย่างที่ผู้หญิงยังต้องอิจฉา เขาเพียบพร้อมจนเหมือนจะเดินเอื้อม

ครั้งแรกที่ชายหนุ่มเข้ามาแสดงความต้องการจะสานสัมพันธไมตรีด้วย อโนมายังไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายที่มีพร้อมทุกอย่างอย่างรัชชานนท์จะมาสนใจผู้หญิงที่ไม่มีอะไรที่เทียมเท่าอย่างเธอแต่ระยะเวลาสองปีที่คบหากัน เขาดูแลเอาใจใส่และให้เกียรติเธอเสมอ เขาแนะนำเธอกับครอบครัวเขาอย่างไม่มีทีท่าขัดเขินหรือปิดบังและเธอก็ยังเป็นที่ยอมรับของทุกๆ คนในครอบครัวของเขาด้วย แม้ว่าคราแรกจะดูเหมือนคุณเสาวลักษณ์ดูมึนๆ ตึงๆ แต่ด้วยความที่อโนมาเป็นสาวน้อยที่มีกิริยามารยาทสุภาพอ่อนโยน และรักการทำอาหารอีกทั้งความนอบน้อมถ่อมตนก็ทำให้เธอได้รับการยอมรับจากคนในครอบครัวของรัชชานนท์ได้ไม่ยาก

“ก็อ้อนไม่ชอบนนท์ก็รู้” เธอตอบเขาเบาๆ ที่ได้ยินกันสองคน

“แล้วอีกอย่างพรุ่งนี้อ้อนต้องเตรียมตัวอ่านหนังสือสอบด้วยไม่ได้เรียบจบแล้วอย่างนนท์นี่”

รัชชานนท์นั้นแม้อายุมากกว่าเธอสามปีแต่เขาชอบที่จะให้เธอเรียกชื่อเล่นเฉยๆ มากกว่า และรัชชานนท์ก็เรียนคนละสถาบันกับเธอเพราะเขาเรียนด้านการบริหารการโรงแรมโดยตรงและกำลังจะไปเรียนด้านการโรงแรมที่อังกฤษเพื่อจะได้กลับมาบริหารงานโรงแรมของตนเองที่คุณเสาวลักษณ์กำลังจะเกษียณตัวเองเพื่อให้ลูกหลานเข้ามาดูแล

“โธ่นึกว่าอะไร...เด็กดีของนนท์ ถ้างั้นเราก็ออกไปลาเพื่อนของนนท์ก่อนนะเดี๋ยวนนท์จะไปส่งอ้อนที่บ้านแมงปอเอง”

เขารู้ดีว่าอโนมานั้นไม่ชอบสังคมแบบนี้ สังคมที่มีแต่คนสวมหน้าหากเข้าหากัน...

“แต่อ้อนไม่ค่อยรู้จักเพื่อนของนนท์และอีกอย่างอ้อนไม่อยากเป็นตัวตลกให้พวกเขาล้อนนท์”

เธออิดออดเมื่อนึกถึงท่าทางเพื่อนๆ ของรัชชานนท์ที่มองมายังเธอ สายตาที่มองมามีทั้งเหยียดหยาม เย้ยเยาะและสมเพชจนเธอไม่อยากมองหน้าคนเหล่านั้นนัก

“ใครกันที่ทำให้แฟนที่น่ารักของนนท์รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจได้”

ชายหนุ่มเย้าหยอกสาวคนรักอย่างเอ็นดูรักใคร่ในความใสซื่อตรงไปตรงมาของเธอและนี่แหละที่ทำให้เขาหลงรักเธอตั้งแต่แรกพบ และโชคดีเหลือเกินเมื่อเนตรนาราซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องนั้น เป็นเพื่อนรักกับอโนมาทำให้เขาสานสัมพันธ์กับเธอได้ไม่ยากแม้ช่วงแรกๆ เธอจะบอกกับเขาว่าเขากับเธอไม่เหมาะสมทั้งเรื่องฐานะชาติตระกูลและวัยที่กำลังอยู่ในช่วงศึกษาหาความรู้ แต่ความจริงใจที่ชายหนุ่มมีให้และแสดงให้เห็นว่าเขาจริงใจและรอให้ถึงวันที่ทั้งสองพร้อมที่จะใช้ชีวิตร่วมกันได้ ถึงแม้ว่าอนาคตไม่แน่นอนแต่เขาเชื่อว่า ณ ปัจจุบันเธอคือคนที่เขารักที่สุดและคาดหวังว่าเธอจะเป็นภรรยาที่ดีและแม่ที่ดีได้ในอนาคต

“จะใครล่ะคะก็คุณหนูริต้ากับพี่มิรันตีคู่ซี้นั่นล่ะตัวร้ายที่สุด นี่ถ้าเนตรกับแมงปอมาด้วยก็ไม่ค่อยเท่าไรเพราะสองคนนั้นน่ะเขาถึงลูกถึงคน ไม่เหมือนอ้อนที่อ่อนแอสู้เขาไม่ได้”

เธอบอกชายคนรักตรงๆ แม้ว่ารัชชานนท์จะเติบโตมาจากตระกูลผู้ดีเก่าแต่เขาค่อนข้างเป็นคนที่ตรงไปตรงมาบางครั้งก็พูดจาชนิดขวานผ่าซากไม่เกรงใจใคร

“มีนนท์อยู่ทั้งคนยังคิดถึงคนอื่นอย่างนี้นนท์น้อยใจแย่เลย” เขาเอ่ยยั่วเย้าแกล้งงอนแต่มันน่าขันนักเพราะใบหน้าหล่อเหลานั่นหงิกงออย่างล้อเลียน

“บ้า นนท์ทำท่าตลกจัง ก็อ้อนมีเพื่อนแค่สองคนที่สนิทมากๆ พอนึกอะไรได้ก็นึกถึงสองคนนี้ก่อนทุกทีอย่าน้อยใจเลยน่ายังไงนนท์ก็เป็นที่หนึ่งเสมอแหละ”

เธอเกาะแขนแข็งแรงนั้นอย่างออดอ้อนช้อนดวงตากลมโตหวานโศกมองเขาอย่างหวานซึ้งทำให้คนที่ตัวโตกว่า มองด้วยสายตารักใคร่เต็มเปี่ยมอดไม่ได้ที่จะโน้มตัวลงจูบหน้าผากมนเบาๆ

“อ้อนอย่าไปทำท่าแบบนี้กับใครนะรู้ไหมมันทำให้ผู้ชายแทบคลั่งเพราะสายตาแบบนี้” เขาพูดเสียงหวาน

“นนท์บ้าพูดอะไรน่าเกลียดเชียวไม่เอาแล้วไม่พูดด้วยแล้ว กลับบ้านดีกว่า”