บทที่ 120 บทที่ 120.

“ถ้างั้นอ้อนก็นอนเถอะ พี่จะเข้าไปทำงานอีกสักพัก”

ชายหนุ่มพูดเบาๆ และเอื้อมมือหนาลูบเรือนผมงามอย่างอ่อนโยนจนอโนมาใจอ่อนยวบ อยากพูดคุยกับเขาให้รู้เรื่องและอธิบายทุกอย่างให้เขาเข้าใจ แต่เธอเลือกที่จะเงียบและคิดว่าเอาไว้วันหลังที่เธอพร้อมและเขาก็พร้อมจะรับฟังเธอด้วยเหตุผล

ต่างคนต่างคิดว่าตัวเองยังไม่พ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ