บทที่ 122 บทที่122.

“เฮ้ย อ้อนฉันว่าเรื่องที่แกเล่ามันชักยังไงๆ ว่ะ แล้วเรื่องที่เฮียเขางอนแกเพราะเรื่องนี้มันก็น่าเห็นใจเฮียฉันนะแก อย่างน้อยๆ ฉันว่าตอนนี้เฮียไฟน่าจะสำนึกผิดแล้วล่ะ” เนตรนาราพูดขณะที่เดินไปตามทางเดินของโรงพยาบาลจิตเวชพร้อมกับอโนมา อรุณนารีและไอรดา ที่ขอมาด้วยในวันนี้ ทั้งสี่สาวเดินถือของฝากเพื่อนำมาให...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ