บทที่ 138 บทที่ 138.

“เอาเป็นว่าคุณแม่กับคุณพ่อเตรียมขันหมากและรอรับลูกสะใภ้ได้เลย และต้องเร็วกว่ากำหนดด้วยก่อนที่ผมจะรอไม่ไหวทำมากกว่าแตะนิดแตะหน่อยจริงๆ” กันต์บอกเสียงจริงจังทั้งแววตาและใบหน้าที่ไร้แววขี้เล่นอย่างที่เขาเป็นคนเป็นพ่อแม่ได้แต่มองตามร่างสูงของลูกชายที่ก้าวยาวๆ ขึ้นห้องไปอย่างตะลึงงัน แต่เมื่อหายตะลึงสองส...