บทที่ 144 บทที่ 144.

“อ้อน พูดกับพี่สักคำอย่าเงียบอย่างนี้ได้โปรด” ไม่เคยเลยสักครั้งที่อัคคีจะอ้อนวอนใครได้ถึงเพียงนี้ ชายหนุ่มหันมามองร่างบอบบางซึ่งนั่งนิ่งมาตั้งแต่รถเคลื่อนออกมาจากบ้านเธอไม่หันมามองเขาแม้สักนิด ถึงแม้ว่านั่งรถมาคันเดียวกันจนล่วงเข้าสู่เขตจังหวัดฉะเชิงเทรา

“อ้อน...” อัคคีอ้อนวอนด้วยน้ำเสียงแผ่วจนอโนม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ