บทที่ 145 บทที่ 145.

“หยุดอยู่ตรงนั้นค่ะอัคคีที่รัก อย่าได้เข้ามาขวางถ้ายังอยากเห็นมันมีชีวิตอยู่” อัคคีชะงักกึก ดวงตาคมจ้องมองมิรันตีอย่างโกรธเกลียดจนคนมองสบมานั้นหนาววาบในอก ดวงใจที่เจ็บปวดเพราะเขาไม่เคยแล ไม่เคยรักอยู่แล้วยิ่งเจ็บหนัก และแค้นหนักทบทวีคูณจนมันผลักดันให้เธอต้องทำแบบนี้ เธอรู้ดีว่าอัคคีนั้นรักอโนมาเพียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ