บทที่ 176 บทที่ 176.

ภูริตาบอกเล่ายืดยาวในสิ่งที่เธอยังคงรู้สึกติดค้างในใจด้วยดวงตารื้นด้วยหยาดน้ำใส อรุณนารีกอดร่างผอมบางนั้นอย่างปลอบประโลม

“มันผ่านไปแล้วริต้าตอนนี้เธอมีชีวิตที่สดใส และมีพวกเราอยู่ข้างๆ และตอนนี้เธอก็ได้ชดใช้มันแล้ว ไม่เอาไม่พูดถึงเรื่องเก่าๆ แบบนั้นอีก” เนตรนาราปลอบ

“นั่นสิริต้า ตอนนี้พวกเราผ่านพ้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ