บทที่ 42 บทที่ 42.

“ทำไมคะทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย นนท์... นนท์ได้ยินอ้อนมั้ย เราได้ลูกสาวนะนนท์ ตื่นขึ้นมาดูสิคะ ลูกสาวเราน่ารักมาก เหมือนนนท์ที่สุด นนท์ได้โปรดตื่นขึ้นมาคุยกับอ้อนสักนิด...” ทุกคนได้แต่มองภาพหญิงสาวที่อุ้มลูกน้อยแนบอกคร่ำครวญกับชายหนุ่มซึ่งนอนหายใจแผ่วๆ เสียงคลื่นความถี่หัวใจนั้นช่างบาดใจให้ปวดร้าวยิ่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ