บทที่ 43 บทที่ 43

ร่างบางผวาเฮือกอีกครั้งพลางกวาดตามองรอบๆ ห้องสีหวาน ม่านลูกไม้สีขาวปลิวไสว ภาพต่างๆ ผ่านเข้ามาในม่านตาเหมือนเมื่อครู่ไม่ผิดเพี้ยน ลูกสาวตัวน้อยยังคงนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข เพียงแต่ไม่มีร่างของรัชชานนท์อยู่ตรงนี้... เธอฝันไปหรือนี่ มือบางลูบใบหน้าชื้นน้ำตาของตัวเองอย่างเลื่อนลอย

“นนท์ นนท์ไปแล้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ