บทที่ 47 บทที่47.

“หึหึ ไม่อยากได้หรือนังโง่ ทีเมื่อก่อนฉันเห็นแกอยากได้ทุกอย่าง ทำได้ทุกอย่าง แต่ตอนนี้ดูแกสิ จะเดินเองยังไม่มีปัญญา ตาก็บอด หน้าก็เสียโฉม ช่างทุเรศจริงๆ คุณหนูจอมหยิ่ง เชิดใส่คนอื่นมันไปไหนซะล่ะ ฮ่าๆ สมน้ำหน้า สภาพแกตอนนี้ยิ่งกว่าหมาขี้เรื้อนเสียอีก ดูสิดู”

มิรันตีดึงกระจกเงาบานใหญ่ออกมาจากกระะเป๋า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ