บทที่ 66 บทที่ 66.

กันต์แนะอย่างหวังดี เขาเองก็รู้สึกรักและห่วงใยอโนมาไม่น้อยไปกว่าอัคคีเพราะรู้จักกันมานานและชอบในนิสัยใจคอที่งดงามของเธอ

“ขอบใจมากเพื่อน ระหว่างนี้ฉันต้องพึ่งแกแล้วล่ะกันต์ช่วยหน่อยนะ”

“ได้เสมอเพื่อนงั้นฉันไปก่อนนะ แล้วก็อย่าสำออยให้มันมากนัก ฉันสงสารน้องอ้อนที่เขาต้องมาคอยดูแลเด็กโข่งเจ้าเล่ห์อย่า...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ