บทที่ 82 บทที่ 82.

“ฉันต้องการพบแกในอีกสามสิบนาที ที่เดิม...”

“อ้อนแกคิดว่ายัยริต้านี่จะหายจริงๆ เหรอ”

“ใช่จริงด้วยมาทีไรก็เห็นแต่นั่งพูดแต่ซ้ำๆ ซากๆ นี่ถ้าเราไม่ลองเอากระดาษ สีแล้วก็พู่กันมาให้ริต้าวาดรูปป่านนี้เธอก็ยังคงนั่งเหม่อลอยซึมเศร้า”

“ไม่รู้สิ แต่ฉันคิดว่าเธอน่าจะหายไม่ทั้งหมดแต่นิดหนึ่งก็ยังดี และตอนนี้ก...