บทที่ 96 บทที่ 96.

“มีความสุขมากเหรอริต้า แกมีความสุขมากใช่มั้ย” ใบหน้างามที่มองมายังภูริตานั้นเต็มไปด้วยความชิงชัง

“มีความสุขหรือแกนังหน้าผี นี่วาดรูปเหรอ หึหึ ทุเรศสิ้นดีอย่างแกมันก็เป็นได้แค่คนพิการหน้าผีนังริต้า แกมันตายยากจริงๆ แต่ก็ดีอย่างน้อยแกก็เป็นที่ระบายให้ฉันได้ เพราะแกมันเป็นบ้าและคงไม่มีใครเชื่อคนบ้าอย่...