บทที่ 100 ความรักเจ้าเอย (125%)

“มาเดี๋ยวฉันป้อน” ตักข้าวต้มกลิ่นหอมน่ากินขึ้นจ่อที่ริมฝีปากน้อย แต่เธอก็ไม่เปิดปากรับมันแต่อย่างใด หันหน้าหนีไปอีกทาง แต่สามีก็ยังยื่นช้อนข้าวตามประกบติดปากอิ่ม

“ไม่เอา ฉันจะกินเอง” หญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธ แล้วแย่งช้อนออกจากมือเขา เพื่อที่เธอจะได้ตักมันเข้าปากด้วยตัวของตัวเอง

“ฉันป้อนน่ะดีแล้ว แขนเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ