บทที่ 30 ใต้อาณัติจอมบงการ (50%)

“อือ” พยักหน้าเบาๆ เนื้อตัวยังสั่นสะท้านอยู่ไม่หาย

“เราไม่น่าพาเธอมาเจอเรื่องแบบนี้เลย เราขอโทษนะแก้ม” มณีญารำพึงรำพันด้วยความเสียใจ ก่อนจะกล่าวขอโทษเพื่อนใบหน้าสลด

จากนั้นทั้งสองก็ชวนกันกลับบ้าน ตลอดเวลาที่นั่งมาในรถบุปผชาติเอาแต่บีบมือตัวเองแน่น จนมณีญามองอย่างไม่สบายใจ ต้องเอื้อมมือไปตบหลังมือเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ