บทที่ 41 พลาดท่าเสียที (75%)

“ฉันไม่ไหวแล้ว ไปนอนก่อนนะ” ยกมือขึ้นกุมขมับ ทำท่าโบกไม้โบกมือให้เขาพร้อมกับกล่าวคำอำลาเสียงอ้อแอ้ในลำคอ เดินตุปัดตุเป๋ไปได้ไม่กี่ก้าวร่างบางก็เซแทบล้มทั้งยืน ยังดีที่เขาถลาเข้ามาประคองไว้ได้ทันซะก่อน ไม่งั้นเธอคงได้ลงไปวัดพื้นเล่นในเวลาดึกเป็นแน่

“เดินระวังหน่อยสิ” ด้วยความเป็นห่วงมาร์เวลจึงเอ็ดออ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ