บทที่ 84 ช่วงเวลาที่มีเพียงเราสอง (100%)

“ไม่เอา ไม่ลุก เค้าปวดหัวลุกไม่ไหว” คนที่ยังคงหลับตาอยู่เอ่ยตอบโต้ด้วยน้ำเสียงเกียจคร้านปนดื้อดึงในที จนคนฟังต้องส่ายหน้าอย่างยิ้มๆ ก่อนจะเอ่ยเสียงนุ่มละมุนชวนฟัง

“งั้นมา…ผัวช่วย” พ่อตัวโตว่าพลางเคลื่อนกายเข้าไปชิดร่างแน่งน้อย ก่อนจะค่อยๆ พยุงเธอลุกขึ้นมานั่งพิงพนักหัวเตียง จากนั้นก็จับปอยผมท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ