บทที่ 97 ความรักเจ้าเอย (50%)

“มณีลุกก่อนเร็ว” โน้มหน้าลงไปกระซิบปลุกชิดใบหูน้อยอีกครา เมื่อไอร้อนจากลมหายใจของเจ้าของเสียงต้องผิวกาย ก็ทำให้คนหลับชักจะทนต่อไปไม่ไหว

“อะไรกันนักหนาห๊ะ บอกว่าอย่ามายุ่ง!” หญิงสาวค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้นช้าๆ ด้วยความเกียจคร้าน เมื่อเห็นว่าเป็นใครที่มาปลุกตน มณีญาก็ตวาดเสียงขุ่นเขียว ใบหน้าซีดเซียวเพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ