บทที่ 119 118

ร่างสูงโปร่งของนทียืดตัวขึ้นเต็มความสูง แขนข้างหนึ่งยังคงจับแขนเรียวของธาริกาเอาไว้ เพราะเกรงว่าเธออาจจะล้มใส่รั้วลวดหนามหน้าบ้าน

เขาเป็นห่วงเธอ!

“ไหนเธอบอกว่าจะให้โอกาสฉันไง นี่อะไร! ยังไม่ทันข้ามวันก็จะหนีกันไปแล้วเหรอ”

เขานั้นไม่เข้าใจความคิดของหญิงสาวเอาเสียเลยว่าทำไมต้องหนีไปอีก กว่าจะตามหาตัวจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ