บทที่ 23 23

เมื่อเช้านี้เธอซ้อมหัวเราะจนมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าเธอจะเป็นผู้ที่มีเสียงหัวเราะได้ดังที่สุด แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ ความมั่นใจของนาวิกากลับหดหาย เพราะ…เสียงของเธอแหบสนิทจนแทบจะไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกจากลำคอ

‘โฮๆๆๆๆๆ นี่มันอะไรกัน ทำไมชีวิตฉันถึงได้ซวยซ้ำซวยซ้อนขนาดนี้’ เธอได้แต่ตัดพ้อโชคชะตาตัวเองอยู่ใน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ