บทที่ 95 95

เมื่อเดินลงมาจากบ้านแล้ว เธอก็เปิดประตูรั้วออกกว้างก่อนจะก้าวไปยืนใกล้ๆชายหนุ่มโดยรักษาระยะห่างไว้ประมาณหนึ่งเมตร พลางยกมือขึ้นกอดอก

“มีอะไรก็รีบพูดมาสิคะ ฉันมีเวลาไม่มากนักนะ”

ศินันท์กวาดตามองร่างบางไปทั่วร่างอย่างวิเคราะห์ ถึงแม้ว่าสีหน้าของอินอรจะเริ่มสดชื่นขึ้น แต่รอยคล้ำที่ใต้ขอบตาก็ยังคงมีให...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ