บทที่ 2 2

“ตื่นได้แล้วค่า ได้เวลาลุกไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันทานข้าวแล้วไปทำงานได้แล้วนะคะ!!” เสียงใสๆที่ตะโกนออกมาจากโทรโข่ง ทำเอาธนัตที่นอนอยู่บนเตียงนอนหรูต้องคว้าหมอนมาปิดหูตัวเองแล้วหลับต่อ คิ้วเข้มๆขมวดเข้าหากันอย่างหงุดหงิด

“โปรดทราบๆๆๆ ถ้าคุณไม่ตื่นขึ้นมาภายใน2นาที ทางเราจะลงโทษคุณด้วยมาตรการเด็ดขาด” เสียงใสๆยังคงดังรบกวนข้างๆหูเขาต่อไป จนชายหนุ่มข่มตาให้หลับต่อไปไม่ไหวต้องดีดตัวผึงลุกขึ้นนั่ง

ชิ้ง

สายตาสองคู่สบกันนิ่ง ดวงตาคู่หนึ่งเป็นสีสนิมเหล็กกล้าดุดัน ส่วนดวงตาอีกคู่สีดำขลับกลมโต

ธนัตมองลันตาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าอย่างงงๆ ก่อนจะออกปากถามออกมาว่า

“เธอเป็นใคร?”

ลันตาฉีกยิ้มออกมาแล้วตอบว่า “สาวใช้คนใหม่ค่ะ”

ฟึ่บ!

หลังจากที่ฟังเธอพูดจบ เขาก็ล้มตัวลงนอนต่อทันที แล้วหลับตานิ่ง เหมือนว่าเมื่อครู่นี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น จนหญิงสาวชักจะรู้สึกฉุนขึ้นมาตงิดๆ

“ลุกได้แล้วนะค้า” ลันตาวางโทรโข่งไว้ที่โต๊ะหัวเตียงชายหนุ่ม ตั้งท่าจะเอื้อมมือไปปลุกเขา แต่ทว่า...

วืด...!!

ร่างบางสะดุดขาตัวเองจนล้มลงไปนอนทับที่อกกว้างของชายหนุ่มที่นอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงเข้าพอดี

“เฮ้ย!” ธนัตลืมตาขึ้นเมื่อรู้สึกเหมือนมีอะไรนิ่มๆมาเบียดอยู่ที่หน้าอกของเขา ครั้นพอลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เห็นก็คือ..สาวใช้คนใหม่หน้าตาจืดๆแต่งตัวสุดแสนจะบ้านนอกมาทับอยู่บนอกของเขา

“เธอมาลวนลามฉันเหรอไง ยัยบ้า” เขาโวยวายลั่นทันที ทำเอาหญิงสาวต้องรีบดีดตัวลุกขึ้นมายืนตัวแข็งเด่อย่างรวดเร็ว แก้มทั้งสองข้างร้อนผ่าวๆ เมื่อรับรู้ได้ถึงไออุ่นจากผู้ชายตัวโตเมื่อครู่

ผู้ชายอะไร นอกจากหล่อแล้ว...หน้าอกยังอบอุ่นอย่างเหลือเชื่อ

เธอไม่เคยได้รับไออุ่นจากอ้อมกอดของพ่อและแม่หรือว่าของใคร นอกจากอ้อมอกเหี่ยวๆของผู้เป็นยายเท่านั้นที่คอยโอบประคองยามเธอทุกข์ร้อนใจและมีปัญหา

นี่จึงเป็นครั้งแรกที่เธอได้อยู่ในอ้อมอกของผู้ชาย ถึงแม้ว่าจะเป็นอุบัติเหตุก็ตาม

หญิงสาวสะบัดหน้าไปมา พยายามขับไล่ความคิดฟุ้งซ่านออกไปจากสมอง เธอเป็นใคร แล้วเขาล่ะเป็นใคร... เธอจะต้องไม่คิดอะไรกับเจ้านายรูปหล่อคนนี้ของตัวเองโดยเด็ดขาด เพราะเธอกับเขานั้น แตกต่างกันราวฟ้ากับเหว

ความคิดของเธอสะดุดลงเมื่อมือหนาเอื้อมมาคว้าข้อมือเธอกระชากลงไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว

“ว้าย!” ลันตาอุทานออกมาสุดเสียง แก้มร้อนผะผ่าวเมื่อร่างสูงพลิกขึ้นมาคร่อมอยู่บนร่างเธอ แขนแข็งแรงท้าวอยู่บนที่นอนข้างๆศีรษะของหญิงสาว ดวงตาคู่คมดูดุดันและเหยียดหยามเมื่อพูดออกมาว่า

“ออกไปจากบ้านฉันซะ ฉันไม่ต้องการสาวใช้เพราะฉันดูแลตัวเองได้”

“ออกไปนะ ฉันอึดอัด” หญิงสาวพยายามผลักอกเปลือยแข็งๆของเขาออก ไม่ยอมรับปากว่าจะไปจากบ้านนี้ตามคำไล่ของชายหนุ่ม เล่นเอาธนัตโทสะแล่นขึ้นสูงเป็นริ้วๆ

“ฉันไม่ออก เธอไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันนะ”

“คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันเหมือนกัน” หญิงสาวพูดตอกกลับไปเสียงดัง รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนๆที่เป่ารดอยู่ที่หน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา

“มาเป็นคนใช้เพราะหวังผลอย่างอื่นใช่มั้ย อยากเป็นของฉันก็บอกมาตรงๆสิ” ธนัตพูดเสียงกร้าวปนหยันๆพร้อมกับก้มศีรษะลงจรดริมฝีปากร้อนลงที่กลีบปากนุ่มอย่างรุนแรง ลิ้นร้อนๆสอดเข้าไปในโพรงปากหวานอย่างพลิ้วไหวและชำนาญทาง หยอกล้อพัวพันกับลิ้นอ่อนนุ่มเล็กๆอย่างร้อนแรง

“อื้อๆ” หญิงสาวพยายามทุบต้นแขนหนาแรงๆแต่แล้วจากที่ทุบหนักๆก็เริ่มเปลี่ยนเป็นทุบเบาๆจนหยุดทุบไปอย่างไม่รู้ตัว

ธนัตถอนริมฝีปากออก หลุบตามองคนตัวบางที่นอนอยู่ใต้ร่างของเขาด้วยแววตาประหลาด ก่อนที่อารมณ์บางอย่างจะพุ่งขึ้นสูงจนอดใจไม่ไหวต้องซุกหน้าคมลงกับซอกคอหอมกรุ่น จูบซับเอาความหอมหวานเข้าไปจนเต็มปอดก่อนจะขบกัดเบาๆจนเป็นรอยแดงเล็กๆ

“อย่ามาทำแบบนี้นะ” ลันตาสั่งเสียงเข้มทั้งๆที่แววตาสั่นระริกไปมา

“เธออยากให้ฉันทำแบบนี้ไม่ใช่เหรอไง ถึงได้มาสมัครเป็นคนใช้ของฉัน” เขาถามเสียงเยาะ ตั้งท่าว่าจะเลื่อนตัวลงต่ำไปที่หน้าอกของเธอ แต่เล็บยาวๆที่จิกที่แขนเขา ทำให้ชายหนุ่มต้องชะงักการกระทำลง

“คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าคะ ฉันมาสมัครเป็นสาวใช้ ไม่ได้มาสมัครเป็นคู่นอนของคุณ!” หญิงสาวพูดเสียงเรียบพร้อมหยิกแขนเขาสุดแรง

“โอ๊ย!” ร่างสูงลุกจากเตียงอย่างรวดเร็วก่อนจะก้มลงมองรอยหยิกที่แขนตัวเอง ยิ่งเห็นรอยแดงๆเป็นรอยเล็บ เขาก็ยิ่งโมโห

“แขนฉันแดงหมดแล้ว เธอเห็นมั้ย ห๊ะ!” ชายหนุ่มตะคอกเสียงดัง ในขณะที่ลันตาลุกลงจากเตียงด้วยท่าทางเชิดๆแล้วตอบกลับมาว่า

“ถือว่ามันเจ๊ากันก็แล้วกัน เพราะคุณก็ทำคอของฉันเป็นรอยแดง” พูดออกไปแล้วก็อดที่จะรู้สึกอายไม่ได้ แต่ก็ต้องกัดฟันเชิดหน้าทำท่าเหมือนว่าไม่รู้สึกอะไรเพราะกลัวเสียฟอร์ม

“แล้วถ้าฉันทำเธอ...เป็นรอยทั้งตัวล่ะ” ธนัตพูดพลางก้าวเข้ามายืนประชิดตัวเธอ หรี่ตาคมมองคนที่ตัวสูงแค่หน้าอกของเขาด้วยสายตากึ่งเจ้าเล่ห์

“ฉันก็จะ...ซัดคุณทั้งตัวน่ะสิคะ” ลันตาเชิดหน้าขึ้นตอบเขาจนคอตั้งบ่า แม้ว่าจะกลัวเขาเอาจริงอยู่ไม่น้อย แต่ก็อย่าหวังว่าเธอจะยอมเขาง่ายๆ ถึงเขาจะเป็นเจ้านายแต่คุณทัศนีย์ก็ได้ให้สิทธิ์เธอเต็มที่แล้ว เพราะฉะนั้น...เธอจะไม่เกรงกลัวอะไรทั้งนั้นในเมื่อคุณทัศนีย์เป็นคนจ่ายเงินเดือนให้เธอ

“แล้วถ้าฉันยอมโดนเธอซัดล่ะ” เขาถามพลางกอดอกเพื่อเป็นการห้ามตัวเองไม่ให้ยื่นมือไปจับร่างเล็กๆนั่นมากอดจูบให้สมกับความต้องการ