บทที่ 97 97

“โธ่เว้ย !” เมธีสบถกร้าว ก่อนจะยีผมจนยุ่งเหยิง “คอยดูนะอีห่า กูเจอเมื่อไหร่จะตบให้คว่ำเลย แล้วต่อไปกูจะทำยังไงกับชีวิตของตัวเองดีวะ แม่งเอ้ย โชคชะตาไม่เป็นใจให้กูเลยจริงๆ !! ”

ชนาธิปรู้สึกแปลกใจที่เห็นคนที่นั่งข้างกายเอาแต่ก้มหน้า กำมือวางไว้บนต้นขา ริมฝีปากอิ่มเม้มแน่นมานานเกือบสิบนาทีแล้ว

“เป็นอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ