บทที่ 114

“คุณแม่คะ!”

ทันทีที่วิกตอเรียเห็นนาตาลี เธอก็แทบจะปล่อยโฮออกมาด้วยความตื่นเต้น

แต่เมื่อเธอเห็นคนที่อยู่บนรถเข็นชัดเจนขึ้น ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง เสียงสั่นเครือด้วยความสุขอย่างแท้จริง “อเล็กซานเดอร์!”

เอมิลี่ตัวแข็งทื่อ สายตาจับจ้องไปยังชายบนรถเข็น

อเล็กซานเดอร์นั่งอยู่ตรงนั้นในชุดผู้ป่วย แขนและข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ