บทที่ 150

อเล็กซานเดอร์นั่งอยู่ในรถ มองเอมิลี่จากระยะไกลผ่านหน้าต่าง น้ำเสียงของเขาไม่ราบเรียบเหมือนตอนอยู่ที่สนามบิน แต่สั่นเครือเล็กน้อยหากตั้งใจฟังให้ดี

ใต้แสงไฟถนน ใบหน้าที่บอบบางของเอมิลี่ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ น้ำเสียงที่ลอดผ่านโทรศัพท์มานั้นอ่อนโยน ทว่าแฝงไว้ด้วยความห่างเหินอย่างชัดเจน

"มันเป็นเรื่องในอดีตไป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ