บทที่ 164

แดเนียลแย้มยิ้ม บนใบหน้าเจือความเขินอายแต่ก็กระตือรือร้นที่จะเอาใจ

ชั่วขณะหนึ่ง เอมิลี่รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปในช่วงวัยเยาว์ของพวกเขาสองคน

สมัยนั้น เขามักจะแสดงสีหน้าแบบนี้ออกมาบ่อยๆ เพียงแต่ในตอนนั้นมันผสมปนเปไปด้วยความร้อนแรงและความมุ่งมั่นของวัยรุ่น

จนกระทั่ง...

"หนูชอบกระต่ายตัวใหญ่ตัวนี้!...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ