บทที่ 177

ชั่ววูบหนึ่ง เอมิลี่รู้สึกอิจฉาขึ้นมาในใจ

ความภักดีอย่างแรงกล้าของวิกตอเรียทำให้เธอนึกถึงช่วงเวลาที่เคยมีคนปกป้องเธออย่างสุดกำลังเช่นกัน

แต่ความรู้สึกก็เปลี่ยนไปตามกาลเวลา เหมือนกับที่คนเราเปลี่ยนไป

เอมิลี่ปัดปอยผมออกจากริมฝีปาก รอยยิ้มของเธอดูสบายๆ และห่างเหิน "วิกตอเรีย คุณนี่ภักดีต่อโซฟีจริงๆ ...