บทที่ 212

ดวงตาของเอมิลี่วูบไหวด้วยอารมณ์ความรู้สึกเมื่อนึกถึงผู้หญิงที่ยอมรับมีดแทนเธอ แม้จะเกิดเรื่องราวมากมาย แต่เธอก็ไม่อาจทำใจให้เฉยเมยได้อย่างสิ้นเชิง

รอยยิ้มของเธอเลือนหายไป น้ำเสียงเย็นชาลง “พูดมาตรงๆ เลย เธอมาที่นี่เพื่ออะไรกันแน่”

“ไปโรงพยาบาลกับฉัน!” โซฟีเอ่ยสั่ง

เอมิลี่เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง สีห...