บทที่ 220

เอมิลี่ถูกปลุกให้ตื่นด้วยสัมผัสอันแผ่วเบาของจัสมิน

“คุณแม่คะ ทำไมมานอนตรงนี้ล่ะคะ คิดถึงพวกหนูเหรอคะ” จัสมินจูบหน้าของเธอพลางหัวเราะคิกคัก

มอริซที่อยู่ข้างๆ ขยับตัวแล้วซุกเข้ามาใกล้ขึ้น “คุณแม่ครับ เมื่อคืนกลับมาตอนไหนครับ ผมไม่ได้ยินเสียงเลย”

เธอโอบแขนกอดเด็กทั้งสองไว้ รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังโอบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ