บทที่ 229

โซเฟียวิ่งตามรถไปหลายก้าว ได้แต่มองอย่างจนปัญญาขณะที่รถคันนั้นหายลับไปจากสายตาโดยไม่แม้แต่จะชะลอความเร็ว

เธอขว้างกระดาษทิชชู่ลงพื้นด้วยความเดือดดาล “อเล็กซานเดอร์ คุณคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะได้อยู่กับเอมิลี่อย่างนั้นเหรอ ฝันไปเถอะ! ฉันไม่มีวันยอมให้มันเกิดขึ้นเด็ดขาด!”

เช้าวันรุ่งขึ้น เอมิลี่ตื่นมาก็ว...