บทที่ 231

น้ำเสียงของเอมิลี่แผ่วเบา ท่าทีดูเหมือนไม่แยแส

แต่ดวงตาของเธอนั้น... กลับบาดลึกยิ่งกว่าถ้อยคำรุนแรงใดๆ

“ฉัน...” อเล็กซานเดอร์เพิ่งจะเอ่ยปากได้เพียงคำเดียว เธอก็ขัดจังหวะด้วยเสียงหัวเราะเย็นเยียบ

“คุณรู้อยู่แก่ใจทุกอย่าง แต่ก็คิดว่ามันไม่สำคัญสินะ ก็เพราะถึงยังไงฉันก็เป็นแค่คนที่ควรจะซุกซ่อนตัวอยู...