บทที่ 243

ในที่สุดก็เปิดเผยออกมาจนได้

เอมิลี่ใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มขณะจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของดอนน่า เธอรู้สึกถึงอารมณ์ที่พุ่งพล่านจนขอบตาแดงก่ำ

ไม่ใช่เพราะตื้นตันใจ แต่เป็นเพราะในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าความหวังของเธอช่างโง่เขลาเพียงใด

คำสารภาพนี้เกิดขึ้นตอนนี้ก็เพียงเพราะดอนน่าต้องการปกป้องโซฟี ไม่ใช่เพื่อ...